Καθισιό

Έκλειναν και τα σχολεία. 15 μέρες καθισιό. Τρόπος του λέγειν. Τι καθισιό: Απ το πρωι μέχρι το βράδυ μπάλα παίζαμε. Είχαμε μετακομίσει από την Πανόρμου στην Ευρυτανίας. Είχα έρθει πιο κοντά σε φίλους. Πιο κοντά στον Ηλία, τον Κώστα, το Νίκο. Τους θυμάμαι σαν να είναι μόλις χτες. Μπάλα και των γονέων. Στην Βελεστίνου στο ρέμα. Μπροστά στο σπίτι του Ηλία που ένα απ τα παράθυρα του γινόταν και καλάθι για αγώνες μπάσκετ !! Με τις ώρες παίζαμε. Ποιος γονιός να ανησυχήσει. Όλοι μαζί ήμασταν. Αυτοκίνητα; Kαλά. Ένα κάθε ώρα. Χώμα. Και το ρέμα. Α ρε αυτό το ρέμα. Όταν έπεφτε η μπάλα κατέβαινε ο πιο τολμηρός. Είχε κι ένα αγωγό τετράγωνο τσιμεντένιο που μας φόβιζε. Μας δούλευε κι ο Αντρέας ο αδελφός του Ηλία μη πάτε κάτω γιατί θα σας πάει το ρέμα στη θάλασσα. Και η παιδική ζωή μας συνεχιζόταν, Ανέμελη κι ευτυχισμένη.