Το καφενείο

Τα καφενεία στο χωριό θυμίζουν ακόμα κάτι απ το χτές. Έχουν ακόμα ξύλινα τραπέζια με μάρμαρο και μερικές ψάθινες καρέκλες. Ο Ελληνικός πολλά βαρύς στο μπρίκι, έστω και στο γκάζι, (αν και τελευταία πουλάνε συσκευή γκαζιού με άμμο, χόβολη !!!!!) και ουζάκι ή τσιπουρακι με μεζέ. Η ντοματούλα η ελιά και το τυράκι πρωταγωνιστούν ακόμα. Το μόνο που δεν βλέπω είναι κοπανιστή.
Πρέφα δηλωτή ακόμα και ξερή στην ημερήσια διάταξη, με κάτι τράπουλες που μοιάζουν αυτές του Ελληνικού μονοπωλίου που αγόραζες απ το περίπτερο. Μικρό βοηθητικό ξύλινο τραπεζάκι με χρυσό σειρίτι γύρω γύρω για τον καφέ και το μολύβι με το μπλόκ.
Και βέβαια η ίδια οχλοβοή. Τα ίδια σχόλια απ τους όρθιους παρατηρητές, οι φωνές και οι παρατηρήσεις των παιχτών προς τους συμπαικτες. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ