Όταν
έβρεχε η πρωινή προσευχή γινόταν μέσα σε ένα μεγάλο προθάλαμο. Χύμα και
μετά στις τάξεις. Γιατί τις άλλες μέρες. Και ανάπαυση και προσοχη και
στοιχηθείτε και εκείνο το ατμός ατνός έτσι το ακούγαμε. Για να μάθουμε
αργότερα ότι ο περίφημος ατμός ήταν το ατενώς, δηλαδη προσοχή με το
βλέμμα εμπρός. Ατενίζοντας. Κι όταν είχε προσευχή ε δεν ήταν και το
καλύτερο να την πείς μπροστά σε καμια πεντακοσαρια παιδιά. Κόλωνες
κάπου. Ειδικά μετά το Πάσχα που δεν είχε πατερ ημων και βασιλευ ουράνιε.
Είχε εκείνο το Ανάσταση Χριστού θεασάμενοι…. Και που να το θυμηθείς……..
όλο…… Και να σε κοιτάει κι ο δάσκαλος με ένα βλέμμα….. έτσι και
κομπιάσεις σε τσάκισα…….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου